Categorie: 2022

Onze verontschuldigingen, dit bericht is alleen beschikbaar in Frans en Amerikaans Engels.

Onze verontschuldigingen, dit bericht is alleen beschikbaar in Frans en Amerikaans Engels.

Een band uit Luik met een sterke transalpinistische neiging. Steelover profiteerde van de goede reputatie van Rudy Lenners, als drummer van de Scorpions, om een goede plaats af te dwingen in de hardrock scene, die wisselde tussen speed metal en medolic hardrock in het midden van de jaren tachtig.

 

Dankzij Vince Cardillo, een uitzonderlijke “cantadore” met een grote reikwijdte, heeft Steelover slim gekozen voor de laatste optie, de melodische keuze. Hun album uit 1984, “Glove Me”, brengt kleurrijke muziek, met een scherp randje, rechtdoorzee.

 

Na een zeer lange pauze reactiveerde Steelover de bestaande bezetting, echter zonder Rudy, die besloten had, zijn drumsticks aan de wilgen te hangen. (denk aan de hommage voor de eerste Golden Age Rock editie),

 

Steelover, ondersteund door 2 leden van de oude garde Pat Fréson en Nick Gardi, zullen de tweede editie openen. Met zijn solide gouden fetisjistisch zanger (Vince), alsook een stevige portie jeugdigheid.

De missing link tussen The Variations (een Franse versie van Aerosmith, Led Zep met sinistere looks en katers) en Trust (ongekroonde monarch van de all times blue white red hardrock), markeert Océan zijn territorium met “God’s Clown” in 1977, of een interessante fusie tussen een Led Zeppelin ros, en een angstige King Crimson.

 

Océan zal de rol belichamen van de voorloper/grote broer van de gekmakende, harde scene in de hexagoon (ander woord voor Frankrijk) van de jaren tachtig die wordt beschoten door Warning, Blasphemy, H Bomb, Attentat Rock, Sortilège, Satan Jokers of Vulcan.

 

Als Robert Belmonte, de mooie schreeuwlelijk van het grote tijdperk, zijn werk vanuit de hemel zal beschouwen, zal Georges Bodossian, elite riffer, droog en recht door de geschiedenis kloppen, kwestie van ons de cruciale rol van deze Océan op de exo planeet van de zware Franse decibellen te doen begrijpen.

Alcatrazz heeft daarom momenteel één ding gemeen met Wishbone Ash, Saxon en veel te veel anderen: een entiteit die doodsbang is en in tweeën is gedeeld! Het is rock in een notendop. We moeten buigen en ons aanpassen. Hoewel de essentie van Alcatrazz die van zanger Graham Bonnet is, moesten we kiezen voor de modernste versie en de meest geschikte voor directe bediening. Die van de twee
stichtende leden Jimmy Waldo en Gary Shea.

 

De toetsenist en bassist van dit nieuwe Alcatrazz (maar ook van New England!) macqués met het gitaristwonder Joe Stump en de Schotse zanger Doogie White, een oude pro die optrad bij Rainbow maar ook bij Yngwie Malmsteen en bij Michael Schenker. Luisterend naar zijn nieuwste opus (“V”), lijkt deze over-gevitamineerde Alcatrazz in uitstekende vorm. Controleren.

 

Luisterend naar zijn nieuwste opus (“V”), lijkt deze over-gevitamineerde Alcatrazz in uitstekende vorm. Controleren.

Onze verontschuldigingen, dit bericht is alleen beschikbaar in Frans en Amerikaans Engels.

Band on fire, speed metal band voor de speed metal wave (die met Metallica) begon, begrijpt Killer  de gemoedstoestand van Motörhead en de coole sketches van de NWOBHM, nog vóór de Belgische golf van de jaren 80.

 

Killer heeft ook besloten dat zijn manager Alfie Falkenbach het mythische Mausoleum-label gaat starten. “Wall of Sound” in 1982 (niet die van Spector!) en “Shockwaves” in 1983 waren hun grootste trofeeën, hierna volgt een livealbum geproduceerd door Dieter Dierks (Scorpions), het resultaat van een uitverkocht concert in Antwerpen met een verhitte ruimte en publiek.

 

Onverwoestbaar, puur, rechttoe rechtaan en zonder franjes, blaast Killer op ons festival veertig kaarsen uit, met het bit tussen de tanden en de voldoening van goed gedane arbeid.

Robby Valentine was een van de sensaties van de eerste editie van het Golden Age Rock Festival. Een Queen repertoire met (hollandaise-!) saus. De vriendelijke androgyne Batavier zal in de 2020 editie verschijnen, om ons te overtuigen van de waarheid van een topklasse AOR solo-carrière. Voor de fans van Queen en grote muzikale klasse.

Gesteund door de hele rockgemeenschap, droomde Phil Lynott, de almachtige Thin Lizzy-leader, van avonturen en het resultaat rond 1984 was een gloednieuwe Grand Slam met jonge coyotes met scherpe tanden.

 

Als slachtoffer van zijn “slechte reputatie” kon Lynott ondanks indrukwekkende optredens geen platencontract voor zijn nieuwe band krijgen. Phil verliet de band in 1986, men gaf niet veel meer voor de toekomst van Thin Lizzy en nog veel minder van dat van Grand Slam. Wanneer sommige “tribute bands” de Lizzy-vlam weer opflakkeren, hadden we nog altijd geen nieuws van Grand Slam.

 

Dus liet Laurence Archer (ex-Stampede, UFO en … Grand Slam-gitarist) de in 1984-1985 rijzende ster herleven, maar werd, met een indrukwekkende band, de enige erfgenaam in de Thin Lizzy-geest met een fantastisch album genaamd “Hit the Ground” uit november 2019! Wat een geweldige prestatie!

Jean-Pierre Froidebise, geboren en getogen in Luik, heeft klassieke muziek, door zijn ouders, met de paplepel binnengekregen, maar het is de blues van de jaren 70, die zijn briljante muzikale carrière heeft bepaald.

 

Muzikant met een uitzonderlijke originaliteit, belooft onze vriend Jean-Pierre ons een energieke set, vol passie en muzikale uitmuntendheid.