De laatste keer dat Sweet voet aan wal zette in Luik, ging het mis. Het was in mei 1972 in de Barker Mini-Club in Liers, en de schurken belandden als vrienden (in de gevangenis van St-Léonard!) na ongepast gedrag met jonge dames. De onverbeterlijken werden zo een tijdlang persona non grata verklaard in België. Het was de (goede) tijd van de bubblegumliedjes van hitmakers Nicky Chinn en Mike Chapman.
Er is veel water onder de brug gestroomd. De glamkoningen werden enorm (met albums zo sterk als “Sweet Fanny Adams”, “Desolation Boulevard”, “Give Us a Wink”, “Off The Record” en “Level Headed”) en de nummer 1 glamband (pas op, er is een match met Slade – nou ja, die van Noddy Holder) doorstond alles (en beïnvloedde iedereen) voordat de hoofdrolspelers (Connelly, Priest en Tucker) als vliegen neervielen. Gelukkig hebben we nog steeds gitarist Andy Scott en zijn jonge luitenants die, zoals bij elk concert, “Teenage Rampage”, “Ballroom Blitz”, “Blockbuster”, “Hell Raiser”, “Action” en andere “Set Me Free” komen knallen. Niets nieuws onder de zon, behalve een maximum aan glitter, plezier, basic rock en uitbundigheid.
