Franse rock? Het is net als Engelse wijn, het bestaat… De goede John Lennon leefde niet lang genoeg om de Frenchies-groep te horen die zijn kwinkslag had kunnen tegenspreken. Ja, Satan Jokers was anders: origineler, briljanter dan vele anderen en vooral erg jaloers (het voorrecht van de besten!).
Het verhaal begint eind jaren zeventig met Renaud Hantson, een dingo drumming excellence award van de grote Phil Collins en groot bewonderaar van Michel Berger. Zijn Satan Jokers kreeg vorm in 1981 toen, na een eerste deel van Trust in 82 in de Rose Bonbon waar de jongeren de vader vermoordden, het begin was van een reeks misverstanden en schadelijke relaties met iedereen. Toch steken “The Metal Sons” (83) en “Too crazy for you” (84) met een openhartige, gesyncopeerde en technische hardheid boven het maaiveld uit.
Zou Satan Jokers een compromis zijn tussen Magma en Judas Priest? Het derde opus – een mini-album met zes nummers – is misschien wel zijn Prix de Rome. Het is zijn hoogtepunt van inspiratie en een werk van onschatbare rijkdom.
Beschouwd als de Franse Glenn Hughes (een instrumentalist met een stem van massief goud), ontketent Renaud Hantson geleidelijk zijn Satan Jokers voor Starmania (tussen 1988 en 1990 in de rol van Ziggy) en voor een pop/rock solocarrière die niet meer aan zijn openbaar.
In een voortdurende strijd tegen zijn demonen vervolgt Renaud Hantson zijn vrolijke weg (muziekschool Furious Zoo…) waarna hij een laatste show van Satan Jokers (groep stopte voor meerdere jaren) niet kon weerstaan in onze Gouden Eeuw, bekend om zijn aantrekkingskracht op groepen die zijn verdwenen of nooit vrijgegeven. Te gek voor je?
