Michel Leclercq was een geweldige gitarist! Te onbekend. Met een stoer karakter. Met verhoogde gevoeligheid. Zijn kennis van muziek was enorm. Buitengewoon goede smaak… Naast deze waaier aan kwaliteiten was Michel een pedagogisch en gedreven leraar. Tientallen gitaristen uit Luik zijn hem veel verschuldigd.
Voorbij de lofrede, groepen of liever één: Danger. Deze hardrockacademie uit Luik, opgericht rond de overgang van de jaren 70/80, kon zich meten met veel groepen uit die tijd. Britse opvoeding en Amerikaans geluid waren de kenmerken van deze unieke LP die veel beter verpakt was dan Irish Coffee, Jenghiz Khan of Kleptomania. Een groot fan van Wes Montgomery, Allan Holdsworth, Peter Green, Jeff Beck, Eddie Van Halen en later een fervente volgeling van Robben Ford, zeilde Michel naar meer jazz en meer blues horizonten met altijd een bijzondere hang naar de Californische sound.
After The Waiting was zijn laatste band en zijn ultieme album. Hij zou optreden op onze GARF 2020. De Covid-crisis besliste er anders over voordat onze Michel zonder al te veel waarschuwing vertrok om de sterren te ontmoeten… Zijn vrienden zullen hem een emotioneel en verdiend eerbetoon brengen. Rond Julian, zijn zoon. Zijn trots.
