Arthur Brown (UK)

Beweren dat Arthur Brown in het middelpunt van dit alles staat, is niet overdreven. Psychedelische rock, baanbrekende hardrock, theatrale rock (een invloed voor Alice Cooper), hit- en protestrock en andere geneugten, Arthur maakte er vanaf 1967 zijn dagelijks leven en zijn bedrijf van in de goede geur van een swingend en bruisend Londen. 1968 is zijn jaar.

Het uur van zijn kenmerkende album (“The Crazy World Of Arthur Brown”) met Vincent Crane (toekomstige Atomic Rooster), Carl Palmer (toekomstige ELP) evenals Kit Lambert en Pete Townshend van The Who in een hinderlaag. Arthur Brown legt vooral de single Fire neer, een beklijvende ritornello, die hardrockers op ideeën zal brengen en een psyche-referentie zal worden. Deze vlaggenschiptitel van de Engelse shouter uit het noorden van Engeland staat op nummer 1 in de Britse hitlijsten en op nummer 2 in de VS. Na een leven als een stoelstok in de gemeenschappen van Notting Hill (een hippiewijk in het centrum van Londen) en opmerkelijke concerten in de mythische UFO Club aan Tottenham Court Road, kwam Brown uit de drukte en het sterrendom ondanks Kingdom Come (een band die geen niet zijn publiek) en de rol van een priester in ‘Tommy’ van The Who.

Arthur, de man met de helm van vuur, wordt rond de millenniumwisseling uit zijn as herboren. Twintig goede lentes later serveert de altijd zeer groene Arthur Brown ons een bijzonder bluesachtige Long Long Road, gewoon paranormaal begaafd maar luid, gemeen als je zou willen. Een vintage album dat het lef heeft om vol te rijden zonder schaamte: “het verlangen om altijd nieuwe benaderingen en frisse muziekstukken te creëren is altijd mijn visie geweest. Het is sterker dan ooit” laat deze slungelige, hypergefocuste gek laconiek los.

Degenen die buitengewone en hallucinerende rockers altijd hebben gewaardeerd (Screaming Lord Sutch, Screamin’ Jay Hawkins, Alice Cooper…) zullen worden bediend en zullen dus genieten van een legendarische en zeer zeldzame Arthur Brown in onze regio. Onze 3e GARF had niet beter kunnen eindigen dan met deze vleugjes waanzin en muzikaliteit.